DYDONA I ENEASZ - 31. Iubilaei Cantus

​Wykonawcy:
Etīna Emīlija Saulīte – Dydona
David Roy – Eneasz
Sylwia Olszyńska – Belinda
Małgorzata Walewska – Czarownica
Sonia Dettlaff – Pierwsza Wiedźma
Elwira Janasik – Druga Wiedźma
Justyna Bluj – Druga Dama
Artur Plinta – Spirit
Łukasz Nowak – Żeglarz
Adam Banaszak – dyrygent
Zespół Śpiewaków Miasta Katowice „Camerata Silesia”.
Agnieszka Szostak-Myrczek – przygotowanie chóru

Arte dei Suonatori:
I skrzypce - Aureliusz Goliński - przygotowania orkiestry, Katarzyna Olszewska, Łukasz Strzelczyk
II skrzypce - Ewa Golińska, Marcin Tarnawski, Debora Kramarek
altówki - Anna Wieczorek, Ewa Pilarska-Banaszak
viola da gamba - Anna Bator
basse de violon - Petr Hamouz
klawesyny - Dagmara Tyrcha, Adam Jastrzębski

Karol Szafraniec – prowadzenie i audiodeskrypcja napisów

Dorota Sawka – napisy w języku polskim
Wizualizacje: Grzegorz Skórczewski EMCN, Natasza Suska
​***
Wydarzenie to, wpisuje się w szereg istotnych jubileuszy: 733. rocznicę lokacji miasta Nowego Sącza, 350. rocznicę śmierci Henry'ego Purcella, 40. rocznicę zainicjowania przez Małopolskie Centrum Kultury SOKÓŁ Międzynarodowego Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari a także 35. rocznicę utworzenia Zespołu Śpiewaków Miasta Katowice „Camerata Silesia”.

W roli Czarownicy wystąpi Małgorzata Walewska – wybitna mezzosopranistka, a zarazem obecna Dyrektor Artystyczna Konkursu im. Ady Sari. Towarzyszyć jej będą laureaci i uczestnicy poprzednich edycji tego prestiżowego wydarzenia, tworząc zespół solistów, który połączy doświadczenie i młodzieńczą pasję w interpretacji jednego z najważniejszych dzieł angielskiej opery barokowej.

O ŚMIERCI Z MIŁOŚCI
„Są utwory, w przypadku których sukces wykonania mierzyć można tym, jak długa cisza zapadnie na widowni po ostatnim dźwięku, nim zabrzmią pierwsze oklaski. Oto krystalicznie czysta opowieść o miłości, jej przeczuciu i spełnieniu, sile przeznaczenia, nieuchronnym losie, okrutnych czarach odbierających nam szczęście, wreszcie: niespełnieniu i śmierci. Czy trzydziestoletni kompozytor pisząc najpewniej (bo o okolicznościach prawykonania wciąż wiemy niewiele) w 1689 dzieło przeznaczone na potrzeby amatorskiego wykonania w szkole dla dziewcząt w Chelsea mógł przeczuwać oddech nieśmiertelności? Czy zdawał sobie sprawę, że stworzył arcydzieło, jeden z najpiękniejszych utworów w dziejach gatunku? Gdy chór opłakuje Dydonę słowami keep here your watch and never part (trzymajcie straż i na zawsze czuwajcie) czas zatrzymuje się na zawsze i spotykamy się z wiecznością.(...)”
​Adam Banaszak